Maai mei niet: het is een nieuwe campagne die je aanspoort om tot eind mei het gras in je tuin niet te maaien. En die is broodnodig, vindt Kathleen De Clercq, lector Groenmanagement bij PXL. “Mocht Jani iets van groen kennen, hij zou tuinen kunnen restylen tot zijn pensioen.”

Kathleen De Clercq, PXL-lector Groenmanagement

“‘Maai mei niet’ is een mooie poging om de Vlaming bewust te maken. Bewust te maken van de bijdrage die ieder van ons kan leveren aan een hogere biodiversiteit. We hebben het laatste jaar onze tuin herontdekt, we hebben zin gekregen om er iets moois van te maken, en velen hebben ontdekt dat ze groene vingers hebben. Een tuinaannemer vinden die nog dit jaar een gazon kan aanleggen of die een overdekte loungehoek met terras op de avondzon kan komen bouwen: dat wordt gegarandeerd een ware zoektocht.”

“Doordat we in de tuin nu zo hard van stapel lopen, zien we ook veel kopieergedrag. Wat de buur doet, zal wel juist zijn zeker? Hij is al veel langer dan ik met zijn tuin bezig. In een straat of wijk – soms zelfs in een hele gemeente – zie je dezelfde typerende tuinstijl.”

“Natuurlijk kan je over smaken en kleuren niet discussiëren. Maar mocht Jani iets van tuinen kennen, wel hij zou restyling tuinprogramma’s kunnen maken tot aan zijn pensioen... Want er wordt toch wel wat geknoeid in ons Vlaamse tuinland. Nog steeds gaan plastic antiworteldoeken over de toonbank en lijken sommige straten op een toonzaal van een handelaar in kiezelstenen. Soms zit er een uitzondering tussen: die waar het wat wilder mag zijn. Maar net over die tuineigenaar wordt dan gepraat – vaak achter de rug. ‘Hij is nog te lui om zijn gras af te doen.’”

“Die praters hebben ongelijk. Ze snappen er niks van. Ik herinner me een boekje uit 1992 – ‘De natuurvriendelijke tuin’ – uitgegeven door wijlen Steve Stevaert. Ik leerde hem in mijn tienerjaren kennen tijdens een natuurwandeling in mijn eigen Mombeekvallei. Ik weet niet meer bij welke gelegenheid, maar het was er in elk geval eentje die zijn (politieke) aandacht kon trekken. Of hield hij simpelweg van de natuur? Op de voorpagina van dat boekje uit 1992: een genietende tuineigenaar in zijn ligzetel te midden van een soortenrijk, natuurovergoten groene omgeving: zijn natuurlijke tuin. Daarnaast een buurman, puffend achter zijn grasmachine. De tuin was groen, punt.”

“Veruit een van de schattigste foto’s van onze dochter als kind is die waarop ze paardenbloemen plukte. Geen bijzondere bloemen, die paardenbloemen, maar zo fijn toch een paar weken later, want dan worden het ‘blaasbloemen’. Hoe hartverwarmend is het als je van je kind een handgeplukt boeket van wilde bloemen krijgt? Ken je iemand die daar onberoerd bij blijft? Wilde veldboeketten zijn de hype op Instagram, maar ons gazon, dat moet groen en kort en zonder kruiden zijn.”