Op 1 januari gaat de deur van restaurant ’t Portoal in Sint-Lambrechts-Herk dicht. Zaakvoerder Ingrid Beerts zet de zaak na 7 jaar in de vitrine. “Wie hier komt, kan de sleutel omdraaien en verder werken”, zegt ze. Daarna volgt een diepe zucht. “Blij ben ik er niet mee.”
Volgende week hangt ze de kerstversiering op. “En ik ga er werk van maken”, vertelt Ingrid. “Mijn personeel, dat echt keihard werkt, verdient dat en zeker ook de trouwe klanten verdienen een volwaardig eindejaar. Mensen komen vanuit de hele provincie naar hier, een teken dat ze de keuken en de bediening in ’t Portoal weten te waarderen. Maar het gaat op deze manier echt niet meer. En dat doet pijn.”
Meer en minder
Aan één kant zijn er de kosten die de pan uitswingen. “Dankzij één man, Poetin, zijn de energieprijzen enorm gestegen. Daaraan gekoppeld zijn ook de grondstofprijzen door het plafond gegaan en de kosten op arbeid nemen ook stelselmatig toe. Dat is ook het ergste. We werken hier met 14 mensen, flexi’s en studenten meegerekend, en voor elk van hen vind ik dat ze die opslagen meer dan waard zijn. Zij verdienen dat, maar voor mij, die de zaak moet voeren, schiet er quasi niks meer over, ook al omdat de klanten minder snel en vaak komen. En als ze toch komen, dan eten en drinken ze veel meer met de rem op dan vroeger. Ik heb daar trouwens ook alle begrip voor want de mensen hebben privé ook gestegen kosten. Voeg daarbij de toegenomen verkeerscontroles waardoor de klanten ook vroeger dan anders alweer vertrekken. Al die zaken samengeteld maken dat we beslist hebben te sluiten.”
Corona
“Of corona onze beslissing beïnvloed heeft? Nee, echt niet. Van de coronacrisis wisten we vooraf dat ze ooit zou stoppen of minderen. En na elke golf kwamen de mensen snel en uitbundig weer terug. Ik heb zelfs tijdens de eerste coronasluiting de hele zaak vernieuwd. Schilderen, nieuwe vloeren, de ramen behandeld. Aan stoppen dacht ik toen in de verste verte niet. Maar de energiecrisis is tien keer erger dan corona en niemand weet hoe dit zal eindigen. En toch heeft ’t Portoal absoluut een toekomst. Wie wil overnemen, kan een kant-en-klare zaak hebben. 65 plaatsen binnen en evenveel op een prachtig terras. En de klanten, die gaan blijven komen, ook daar ben ik gerust in. Daarom ga ik er in de kerstperiode en op oudejaarsavond een flinke lap op geven. Onze hele ploeg is voor 200 procent gemotiveerd. We willen zo fijn mogelijk eindigen, daarom doen we niet zomaar de deuren dicht. Er zijn nog flink wat mensen die cadeaubonnen hebben, ook die zijn absoluut welkom. Ik wil ’t Portoal verlaten met opgeheven hoofd en zonder schulden. En dat kan nu perfect.”
Jong en actief
“Wat ik zelf ga doen? Ik ben 55, dus nog veel te jong en te actief om thuis te blijven zitten. Als de zaak dicht is, wil ik even mijn hoofd leeg maken en dan zie ik wel wat er komt. Toch graag iets in de horeca, ik wil er mijn ei nog in kwijt. Maar niet meer als ‘de baas’, al schrikt een verantwoordelijke functie me zeker niet af, integendeel.”
