“We liggen ver van alles. Hier is geen corona”

03/09/2020

Het reservaat van de Shoshones ligt tien kilometer verderop. De Amerikaanse zeearend ziet ze elke voormiddag jagen langs de rivier. Alda uit Sint-Lambrechts-Herk had een droom. De Amerikaanse droom. Nu baat ze een motel uit in de Far West. In Wyoming. Jihaa!

Wie Alda ziet, gelooft haar meteen als ze zegt dat ze van de Amerikaanse stijl houdt. In haar kast heeft ze wel honderd boots staan. “Amerika is altijd mijn ding geweest. Toen ik mijn grote communie deed, waren mijn kleren meer western dan iets anders. Toen al. Ik wilde al heel lang naar Amerika. Ooit doe ik dat als ik het geld en de mogelijkheid heb. Dat was het idee.”

Ooit kwam eraan in 2015. Een vaste job bij de administratie van de stad Hasselt ruilde ze voor vijf jaar loopbaanonderbreking. Op haar 48ste ging ze dan toch voor die Amerikaanse droom. Deze week, op 1 september, heeft ze haar ontslagbrief geschreven naar de stad. “Dat voelde raar, maar ik denk niet dat ik nog terugkeer. Ik ben hier gelukkig.”

Hoe kom je uit bij een motel in Wyoming?

“Ik was al wel zes keer op reis geweest in de Verenigde Staten, maar dat is toch niet hetzelfde als er leven. Mijn toenmalige partner had dezelfde droom als ik. Eerst heb ik mijn huiswerk goed gemaakt in België. Rondgekeken op het internet voor motels for sale. Grote motels, langs highways, kwamen niet in aanmerking. We wilden er een in een Amerikaans stadje, niet ver van de natuur. In 2014 hebben we al die motels bezocht. Texas, Nevada, Wyoming… Zo hebben we de keuze uiteindelijk gemaakt voor dit motel hier in Dubois, Wyoming. Een stadje van goed duizend inwoners dat niet te ver ligt van Yellowstone. Dat is een groot voordeel. Yellowstone lokt veel toeristen. Op 1 april 2015 hebben we dan het motel gekocht.

Lukte de aanpassing goed?

“Het eerste jaar is niet makkelijk geweest. Nu gaat alles prima.”

“Mijn toenmalige man had problemen met zijn visum en moest terug. In eerste instantie heb ik de zaak dan alleen opgestart. Toen hij dan toch naar de States kon komen, was hij niet meer de man die ik kende. Zonder in details te treden, maar dat eerste jaar hier is moeilijk geweest. Gelukkig heb ik veel hulp gekregen van de lokale mensen hier. Ze hebben me zelfs geld geleend zodat ik voor honderd procent eigenaar was van het motel. Ik heb heel veel geluk gehad met de mensen hier in het stadje. Ze hebben me enorm geholpen toen ik het moeilijk had.”

In nauwelijks vijf jaar ben je precies goed geïntegreerd.

“Ik ben hier een deel van de community geworden , ja. Zo heb ik bijvoorbeeld verteld dat jij me zou interviewen voor de krant, thuis in België. Meteen boden ze aan om foto’s te komen maken.” (lacht)

Alda en haar droom: de Amerikaanse vlag wappert.RR

“Als de sneeuw hier te hoog ligt in de winter, moet ik maar een telefoontje doen en ruimen ze de sneeuw met een bulldozer. Meteen. De burgemeester passeert ook regelmatig om advies te vragen. Hoe doen ze dat in België?, vraagt hij wel eens.”

Hoe gaat het met de zaak?

“Nu gaat alles goed. In de laatste drie jaar is de klandizie verdriedubbeld. Zelfs nu met het virus merken we geen verschil. In de zomermaanden zitten we bijna altijd vol. In juli hadden we een bezettingsgraad van 99,6 procent. We werken ook hard aan het motel. Van de 16 kamers hebben we er intussen al 9 gerenoveerd. Volgend jaar vervangen we de vensters.”

Doe je dat allemaal alleen?

“Neen, neen. Zeven mensen werken intussen voor mij. En sinds vorig jaar ben ik ook hertrouwd. Ik heb het geluk dat Craig ook heel handig is. Het enige probleem dat ik hier ondervind is om aan personeel te geraken. In de zomer kan het zo druk zijn. Maar de mensen zonder werk hier willen hun uitkering niet kwijt. Met corona krijgen ze tot 600 dollar per week. Mensen willen wel in het zwart komen werken, maar dat wil ik dan weer niet. Ik wil mijn werkvergunning niet kwijtspelen. Dat kan ik me niet permitteren.”

Heb je nog geen permanente verblijfsvergunning?

“Nog niet. De procedure voor mijn green card loopt. In feite moet ik enkel nog een interview afleggen, maar door corona is alles uitgesteld.”

Hoe heb je de coronacrisis beleefd?

“Ik ken niemand met corona hier. Er zijn geen ziektegevallen of besmettingen in Dubois. We liggen ook zo ver van alles af. De dichtstbijgelegen wat grotere stad ligt op 1 uur en een kwartier rijden van hier. Het motel heb ik zelf niet eens gesloten. De cafés en restaurants zijn hier wel een maand dicht geweest.”

Dragen ze mondmaskers in Dubois?

“De mensen niet, toeristen wel. Ik laat mijn klanten daarin vrij, maar zelf draag ik geen mondmasker. Ik heb wel gezien in ons lokale blad dat de kinderen op school wel een mondmasker dragen.”

De Amerikaanse presidentsverkiezingen komen eraan. Zijn de mensen in Dubois ermee bezig?

“Mijn werkvolk praat er wel over, maar ik liever niet. Ik ben daar heel voorzichtig in. Politiek is niets voor middenstanders. Al denk ik wel dat Wyoming een Trumpstaat is aangezien iedereen hier voor wapens is. Iedereen heeft ook bijna een wapen. Dit is Wyoming, hier heerst de natuur. Je kan hier niet gaan wandelen zonder een wapen. Hier zitten poema’s, grizzlyberen... Mijn eerste jaar hier zat er al een grizzly in de container, hier achter het motel. We hebben ook vaak een lynx in onze tuin. Over de Wind River, de rivier die achter het motel stroomt, zie ik elke dag wel een arend vliegen. Je weet wel, van zo’n soort die tegelijk ook het symbool van Amerika is. Wij leven in het wild. Wij moeten ons aanpassen. Niet de dieren.”

Heb je zelf ook een wapen?

“Ja. Omdat ik soms mee ga schieten met vrienden in de bossen. Dan plaatsen we een schietschijf tegen een boom. Als je dan zelf geen wapen hebt, moet je te lang wachten eer je eens kan schieten. En daarna barbecueën we gezellig samen.”

Hou je dat wapen ook voor je veiligheid?

“Neen. Dat heb ik gewoon voor de fun. Dat wapen ligt hier ongeladen. Dit is Wyoming. Hier wordt niet geschoten op mensen. Mijn eerste jaar hier schrok ik wel van al wapens. Bijvoorbeeld op de kamers. We hebben veel jagers als klanten. Intussen ben ik die wapens gewoon.”

Is er dan geen criminaliteit in jouw Amerika?

“Neen. Hier kan je gerust met je voordeur open slapen. Niemand sluit hier zijn auto. Alleen toeristen doen dat. Die komen uit de steden waar er wel criminaliteit is, maar hier hebben we daar geen last van. Je kan natuurlijk wel eens een caféruzie meemaken. Zoals overal. Maar dat is gewoon zattigheid.” (lacht)

DOORVRAGEN

Wat is je fout pleziertje?

(lacht) “Ik kan geen schoenwinkel passeren. Ik heb een bottenfobie en heb misschien wel honderd paar laarzen in de kast.”

Hoeveel verdien je?

“Nooit genoeg. Maar toch genoeg om goed te kunnen leven en mijn schulden af te betalen.”

Waaraan ben je verslaafd?

“Misschien toch wel aan onze Belgische chocolade. Alleen is die hier moeilijk te krijgen. Kameraden uit België hadden mij een doos gestuurd. Toen die hier arriveerde op de post was die doos al geplunderd. Ik ben dus niet de enige.”

Gênant moment in Wyoming?

“Ik draag zelden een broek. Maar in Wyoming heb je vaak een felle wind. Dan kan je rok wel eens omhoog waaien. Natuurlijk passeren er dan vrienden die dan vrolijk toeteren.”

Waarover ben je bij jezelf bij het minst tevreden?

“Misschien word ik soms te snel kwaad. Ik kan me soms druk maken over details in verband met de zaak.”

Waarvan lig je ’s nachts wakker?

“Soms lig ik toch te denken aan de zaak. Als het bijvoorbeeld te vol is, zeker in de weekends. In het begin hadden we bijvoorbeeld wel eens lekken. De waterleiding is nu helemaal vernieuwd. Maar toch heb ik nog wel eens schrik of alles wel in orde is.”

Tegen wie zou je sorry wil zeggen?

“Aan mijn kinderen omdat ik vertrokken ben. Al reizen we naar elkaar toe om het andere jaar. In dit jaar is dat wel moeilijk.”

WIE IS DE MAN VAN ALDA?

“Elke avond zegt Craig ‘I love you’ tegen me”

“Craig komt uit South Dakota. Uit de Black Hills. Via vrienden hier in Dubois heb ik hem leren kennen. Nu werkt hij voor mij. Daarvoor was Craig een vertegenwoordiger in schoonheidsproducten. Vorig jaar zijn we getrouwd. Hij is een hele lieve, zachte man. Elke avond voor het slapengaan zegt hij ‘I love you’ tegen me. Een Amerikaan zegt dat misschien al sneller dan een Belg. Maar toch. Het is toch fijn om te horen als je eigen man dat zegt. Craig kan ook heel goed overweg met mijn familie en ik met de zijne. Fijne mensen. Dankzij mij eet hij ook graag Belgisch, want ik kook nog altijd volgens de Belgische keuken. En Belgisch bier vindt hij intussen ook heel lekker.”(lacht)

WYOMING

Wat: Deelstaat van Verenigde Staten van Amerika, met 578.759 inwoners minst bevolkte staat VS.

Hoofdplaats: Cheyenne (63.957 inw.)

Geografie: In het westen doorsnijdt bergketen Rocky Mountains de staat. De oostelijke helft hoort bij grote Amerikaanse vlakte, the Great Plains. In Wyoming ligt ook nationaal park Yellowstone.

Oppervlakte: 253.600 km²

Coronavirus: Van de 184.114 coronadoden in de VS, stierven er 37 in Wyoming. Dat is samen met Alaska het minste van alle Amerikaanse deelstaten. Per miljoen inwoners tellen de VS 560 doden. België staat op plek 2 wereldwijd met 866 doden per miljoen. In Peru telt men 900 doden per miljoen inwoners.

Alda SEGERS

LEEFTIJD

53 jaar

BEROEP

Eigenaar/uitbater motel Rocky Mountain Lodge

ECHTGENOOT

Craig Penticoff (53)

KINDEREN

Carlo (33) en Jack (19)

KLEINKINDEREN

Tweeling Lyana en Liam (3)

OUDERS